مقررات مربوط به ثبت نام های تجاری و نشانه های جغرافیایی توسط شرکت های خارجی : مقرراتی جهت پشتیبانی از مالکیت صنعتی در ایران وجود دارد که شرکت های خارجی جهت حمایت از حقوق خود در این زمینه باید آن ها را بشناسند. معمولا اینگونه اموال جهت تحت حمایت قرارگرفتن، به ثبت نیاز دارند و این امر موجب اهمیت آگاهی از قوانین مربوطه می شود.
مقررات مربوط به ثبت نام های تجاری و نشانه های جغرافیایی توسط شرکت های خارجی
شرکت های خارجی جهت تولید و فروش محصولات خود باید با مقررات ثبت نام های تجاری آشنا بوده و مطمئن باشند که حقوق آن ها در این زمینه محفوظ است. به تازگی در ایران تحولات بزرگی در زمینه پشتیبانی از مالکیت های صنعتی صورت گرفته است و قوانینی در این راستا به تصویب رسیده اند.
بنابراین در این نوشتار به بررسی مقررات مربوط به ثبت نام های تجاری و نشانه های جغرافیایی توسط شرکت های خارجی خواهیم پرداخت. همراه ما باشید.
نام یا علامت تجاری
بازرگان یا شرکت بازرگانی جهت معرفی خود از یک نام تجاری استفاده می کند. تفاوت نام تجاری با علامت تجاری در گستره اعتباری است که هریک مطرح می کنند. ثبت نام های تجاری در واقع ثبت نام بنگاه یا فعالیت تجاری شخص تاجر است. درحالی که علامت تجاری تمایز محصولات و خدمات یک شرکت از سایر شرکت ها را به همراه دارد. نام تجاری جهت شناخت موسسه بنگاه یا فعالیت تجاری به کار می رود و علامت تجاری جهت معرفی محصولات و خدمات آن ها کاربرد دارد.و
در ایران ثبت نام های تجاری توسط موسسات خصوصی انجام می شود. در این رابطه باید بدانید که ثبت فردا از بهترین گزینه ها در این زمینه است. با خیال راحت کار خود را به این موسسه سپرده و در کم ترین زمان با هزینه ای مناسب تحویل بگیرید.
نام تجاری ممکن است که نام خانوادگی شخص تاجر باشد؛ همچنین امکان دارد که این نام با اسم شرکت یکسان باشد. ثبت نام تجاری اختیاری است؛ مگر در موردی که وزارت عدلیه آن را اجبار کرده باشد.
متاسفانه تاکنون نظام نامه ماده ۵۸۲ قانون تجارت تهیه نشده و به تصویب نرسیده است. به همین جهت روش ارتباط نام تجاری و شمولیت و روش اطلاق آن با ابهام روبه رو می شود. به طور کلی باید گفت که علامت تجاری جهت شناخت تاجر و وضعیت جاری او بوده و نام تجاری جهت شهرت او و فعالیت تجاری وی به کار می رود.
نام شرکت
قانون ثبت نام های تجاری ایران همگی شرکت ها اعم از داخلی و خارجی را ناچار کرده است که تحت نامی ویژه تشکیل شوند. این نام معمولا دو بخش دارد:
- بخش مربوط به نوع شرکت
- بخش مربوط به نام یا اسم شرکت.
بخش مربوط به نوع شامل تضامنی، سهامی خاص، مسئولیت محدود وغیره شده و بخش دوم آن است که برای هر شرکت بی همتا خواهد بود.
ثبت نام تجاری
تفاوت تعاریف نام تجاری
متأسفانه تعریف قانون گذار از نام تجاری به نحوی است که نام هر شخص حقیقی تاجر در این گستره به عنوان نام تجاری محسوب می شود. این تعریف به حد کافی مانع نبوده و بدیهی است که تنها نام اشخاصی که به اقتضای نوع کار خود ارتباطی بین نام و کار آن ها است؛ نام تجاری محسوب می شود.
در اصل نام تجاری باید معرفی کننده هویت صنفی شخص تاجر یا غیر تاجر باشد. با این حال تعاریف قانونی با آنچه در تجارت به کار می رود؛ متفاوت است. اکثر بازاریان و تجار آنچه موجب تمایز محصولات شرکت ها می شود را به عنوان نام تجاری می شناسند. تصاویری که علائم تجاری هستند نیز بیشتر به عنوان لگو، مارک، آرم وغیره شناخته می شوند.
شرایط ثبت نام تجاری
پیش نویس لایحه پیشنهادی قانون تجارت بر این اساس است که در صورتی فعالیت با نام تجاری مجاز است که آن نام به ثبت رسیده باشد.
نام تجاری باید به شکلی انتخاب شود که موجب سردرگمی نشود. به عنوان مثال نباید با نام تاجر دیگری اشتباه گرفته شود. همچنین استفاده از نامی که برخلاف اخلاق نیک یا نظم همگانی باشد نیز درست نیست. هیچ تاجری مجوز استفاده از نام تجاری ثبت شده فرد دیگری را ندارد.
ثبت نام تجاری حقی انحصاری برای دارنده ایجاد می کند که سبب می شود که دیگران از آن استفاده نکنند. گزینش نامی که منجر به گمراهی عموم شود نیز ممنوع است؛ حتی اگر نام خانوادگی تاجر باشد.
نشانه های جغرافیایی
تعریف
نشانه جغرافیایی مبدا کالا یا محصولی را به منطقه، ناحیه یا قلمرویی از کشور نسبت می دهد؛ به شرط آن که مرغوبیت، کیفیت و سایر ویژگی های آن کالا به آن ناحیه منتسب باشد. یک نشانه جغرافیایی معمولا شامل نام و محل مبدا کالا یا محصول مربوطه می شود.
این نشانه ها قادر هستند که مرغوبیت ویژه یک محصول را که توسط عامل انسانی در محل تولید آن محصول وجود دارد؛ نمایان و برجسته کنند. محل مبدا ممکن است که شهر، روستا، ناحیه یا منطقه ای از یک کشور باشد.
قانون
قانون نشانه های جغرافیایی برای اولین بار در سال ۱۳۸۳ تصویب شد. بر اساس این قانون و آئین نامه های اجرایی آن، نشانه های جغرافیایی پس از گذر از تشریفات و مراحل خاص ابتدا ثبت شده و سپس موردحمایت قرار می گیرند.
از آنجا که ایران در زمینه ثبت و حمایت نشان های جغرافیایی عضو کنوانسیون پاریس است؛ سایر شرکت های خارجی عضو این کنوانسیون نیز قادر خواهند بود که نشان جغرافیایی خود را در ایران ثبت کرده و تحت حمایت قرار گیرند.
ثبت نشانه جغرافیایی
طبق ماده ۷ قانون نشانه های جغرافیایی اظهارنامه مربوط به ثبت نشانه جغرافیایی باید توسط افراد نام برده زیر به اداره ثبت املاک و اسناد کشور تحویل داده شود:
الف- هر شخص اعم از حقیقی یا حقوقی یا گروهی از اشخاص که در محل جغرافیایی ذکرشده در اظهارنامه، مشغول به تولید کالای مربوطه هستند.
ب- هر مرجع ذی صلاح در امر پخش، تولید و سیاست گذاری محصول مورد ثبت.
طبق بند الف این ماده شرکت های خارجی این امکان را دارند که جهت ثبت نشانه جغرافیایی اقدام کرده و از مزایای ذکرشده در این قانون بهره مند شوند.
در این نوشتار خواندیم
نام تجاری معرف شهرت فرد تاجر و فعالیت او است. در حالی که علامت تجاری مشخصا جهت معرفی محصول یا کالا به کار می رود. تفاوت این دو در قانون مربوطه چندان روشن نیست و این امر موجب همپوشانی تعاریف بین بازرگانان و بازاریان شده است.
به شکلی که بین آن ها نام تجاری را به عنوان تمیز دهنده محصولات می شناسند که اشتباه است. نام تجاری ممکن است که نام خانوادگی بازرگان باشد یا همانند نام شرکت انتخاب شود. هم اکنون جهت ثبت نام های تجاری قانون مدونی وجود ندارد. نشانه های جغرافیایی جهت انتساب محصولی به مکانی خاص به کار می روند. محصول مربوطه باید از نظر کیفیت قابل استناد به مبدا باشد. ضمن اینکه شرکت های خارجی قادر به ثبت نشانه جغرافیایی در ایران هستند.
شما عزیزان جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید به لینک ثبت فردا مراجعه کنید یا با شماره تماس ۵۲۷۱۲-۰۲۱ تماس حاصل فرمائید.
